wygrywać

wygrywać
wygrywać I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, wygrywaćam, wygrywaća, wygrywaćają, wygrywaćany {{/stl_8}}– wygrać {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'grając o coś, otrzymywać to w wyniku gry': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wygrać milion w totolotka. Wygrać samochód. Wygrać książkę na loterii. Wygrywać pieniądze w pokera. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'biorąc udział w rozgrywkach, zawodach, walce, procesie sądowym, zwyciężać, pokonując innych': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wygrać zawody, mecz, pojedynek, partię szachów. Wygrać bitwę, wojnę. Wygrać sprawę w sądzie. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zyskiwać, odnosić jakieś korzyści z określonych sytuacji, okoliczności, z czyjegoś zachowania': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wygrywać jakieś zadawnione niechęci. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_8}}zwykle w dk,środ. {{/stl_8}}{{stl_7}}'grając w teatrze, w filmie, w pełni odgrywać coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wygrać wszystkie niuanse roli. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}wygrywać II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa {{/stl_8}}{{stl_7}}'wykonywać z przejęciem jakiś utwór muzyczny na instrumencie; także o zegarze: grać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wygrywać różne melodie na pianinie. Wygrywać hejnał na trąbce. Stary zegar wygrywa kuranty. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • wygrywać — 1. pot. Nie wygrałem (nie wygrałam, nie wygrałeś itp.) nóg na loterii; nogi na loterii wygrałem (wygrałam, wygrałeś itp.)? «forma odmowy pójścia (pieszo) gdzieś, załatwienia czegoś»: – Dlaczego tak długo nie podchodzisz do telefonu? – warknąłem.… …   Słownik frazeologiczny

  • wygrywać — ndk I, wygrywaćam, wygrywaćasz, wygrywaćają, wygrywaćaj, wygrywaćał, wygrywaćany 1. forma ndk czas. wygrać (p.) 2. «wykonywać utwór muzyczny lub jego część na instrumentach, grać na czymś z przejęciem, zapamiętale; o zegarach, radiu: grać»… …   Słownik języka polskiego

  • wygrać — dk I, wygraćgram, wygraćgrasz, wygraćgrają, wygraćgraj, wygraćgrał, wygraćgrany wygrywać ndk I, wygraćam, wygraćasz, wygraćają, wygraćaj, wygraćał, wygraćany 1. «grając zyskać, otrzymać to, o co się toczyła gra, uzyskać wygraną» Wygrać główną… …   Słownik języka polskiego

  • ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… …   Słownik języka polskiego

  • karta — 1. Biała, czysta karta «o czymś, co jeszcze nie jest określone, o czym dopiero zdecyduje przyszłość»: Teraz rozpoczyna się nowa tysiąclatka, czysta karta. Jakie systemy wymyślicie na te tysiąc lat. Rekl 2000. 2. Ciemna karta «okres załamań,… …   Słownik frazeologiczny

  • ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… …   Słownik frazeologiczny

  • wygrać — 1. pot. Nie wygrałem (nie wygrałam, nie wygrałeś itp.) nóg na loterii; nogi na loterii wygrałem (wygrałam, wygrałeś itp.)? «forma odmowy pójścia (pieszo) gdzieś, załatwienia czegoś»: – Dlaczego tak długo nie podchodzisz do telefonu? – warknąłem.… …   Słownik frazeologiczny

  • capstrzyk — m III, D. u, N. capstrzykkiem; lm M. i 1. «sygnał, wykonywany najczęściej na trąbce, oznaczający koniec zajęć dziennych w wojsku, na obozach organizacji młodzieżowych itp.» Grać, wygrywać capstrzyk. 2. «wieczorny przemarsz wojska lub jakiejś… …   Słownik języka polskiego

  • kawałek — m III, D. kawałekłka, N. kawałekłkiem; lm M. kawałekłki 1. «niewielka część jakiejś całości; odcinek, fragment, urywek czegoś» Kawałek chleba, mydła, papieru, tortu. Nauczyć się kawałek wiersza. Przepisać kawałek tekstu. Brać kawałek czegoś, dać… …   Słownik języka polskiego

  • oberek — m III, DB. oberekrka, N. oberekrkiem; lm M. oberekrki muz. «taniec ludowy o bardzo żywym tempie, w takcie 3/4, rozpowszechniony w całej Polsce; muzyka do tego tańca» Tańczyć oberka. Wygrywać skoczne oberki …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”